HIZLI YÜZÜCÜ FOKLAR

Çoğunuzun televizyondan ve sirklerden tanıdığı bu sevimli hayvanlar hayatlarının büyük bir kısmını suda geçirirler. Çok iyi birer yüzücü ve dalgıçtırlar. Biz nasıl karada rahat ve mutluysak onlar da suda ve buzda aynı şekilde rahat ve mutludurlar. Bahar aylarında bile bulundukları yerin sıcaklığı en fazla [-5] derecedir. Bizim böyle bir soğukta donmamak için kat kat giyinip, birçok önlemler almamız gerekirken, onlar hiç üşümezler. Çünkü, kürkleri ve vücutlarında depoladıkları yağları üşümelerini önler. Foklar kalabalık sürüler halinde yaşarlar. Peki, sizce anne fok bu kalabalık sürünün içinde yavrusunu nasıl tanır? Çok kolay. Fok, yavrusunu doğurduktan sonra ona bir tanışma öpücüğü verir. Bu öpücük sayesinde yavrusunun kokusunu tanır ve onu başka yavrularla hiç karıştırmaz. Yavrular doğduklarında bebek yağı denilen bir yağla kaplı olarak doğarlar. Küçücük vücutları bu yağ sayesinde sürekli sıcak kalır. Bu yağ o kadar çoktur ki annesi yavruya yüzme dersi verirken küçük fok adeta can simidi takmış gibi batmadan su üzerinde kalır. Bunun nedeni yağın sudan daha hafif olmasıdır. Anne fokun yavrusunu eğitmesi iki hafta sürer. İki hafta sonra yavru bağımsız hareket etmesini öğrenmiştir. Bütün hayvanlar gibi foklar da, Rabbimiz tarafından bulundukları ortamın şartlarına göre yaratılmışlardır. Bu da bize Rabbimizin ne kadar merhamet sahibi olduğunu kanıtlar. SMOKİNLİ PENGUENLER Paytak paytak yürüyen penguenler aslında bir kuş türüdür ama uçamazlar. Büyük topluluklar halinde yaşarlar. Allah onları, ısının [-88] dereceye kadar düştüğü dondurucu ortamlarda bile hayatlarını devam ettirebilecekleri mükemmellikte yaratmıştır. Bir düşünün; bizler kışın kazak, çorap, eldiven derken ne hale geliriz. Ama penguenler üstlerine hiçbir şey giymezler. Üstelik onların ayaklarına giyecek ayakkabıları da yoktur. Ama buz üstünde kaymadan kolaylıkla yürürler. Ayrıca, evleri de olmayan penguenler buz üstünde yaşarlar. Peki, ama nasıl oluyor? Onlar hiç üşümezler mi acaba? Hayır, üşümezler. Çünkü, Allah, penguenleri buzlarla dolu bir yerde yaşayabilecek şekilde özel olarak yaratmıştır. Penguenlerin sahip oldukları vücut özellikleri insanlardan çok farklıdır. Bunlar nelermiş bir bakalım mı? Kimi zaman sayıları 400 bini bulan bir grubun üyesi olan bu sevimli canlılar, kış geldiğinde deniz kenarından, daha güneye doğru gitme kararı alırlar. Bu ortak karar, Allah'ın yarattığı büyük bir mucizedir. Kış mevsiminin geldiğini anlayıp, aralarında anlaşarak, gidecekleri yeri kararlaştırmaları, ortak bir gün tayin edip, hiçbir itiraz olmadan toplu hareket etmeleri, yalnızca Allah'ın sonsuz gücünün bu sevimli hayvanların üzerindeki hakimiyeti olarak açıklanabilir. Aksi takdirde bu hayvanların anlaşıp yaşamlarına elverişli yerlere topluca göç etmeleri mümkün olmazdı. Göç mevsimi, aynı zamanda penguenlerin çiftleşme mevsimidir. Bunu anlayan penguen, birinci adım olarak derhal kendisine bir eş seçer. Atılacak ikinci adım, eşin kaybedilmemesi için onun şarkısını öğrenmek, yani çıkardığı özel sesi ayırt edebilmektir. Unutmayın, aklı ve zekası olmayan bir penguenin 400 bin penguenin arasından birini belirleyip, onun sesini tanıyabilmesi Allah'ın gücünün ve yaratışındaki üstünlüğün bir başka göstergesidir. Ses ayırımındaki bu hassasiyet yavru penguenler için de geçerlidir. Yavrular da anne-babalarını yalnızca seslerinden tanıyabilirler. Birbirine bu denli benzeyen hayvanlar arasında, böyle bir ayırım olmasaydı, yaşantıları karmakarışık olurdu. Bu ise ancak Allah'ın eşsiz düzeniyle ve onlara verdiği özelliklerle sağlanmaktadır. Çiftleşmenin ardından dişi yalnızca bir yumurta yumurtlar. Erkek penguenin sorumluluğu, yumurtanın üzerinde kuluçkaya yatmaktır. Ortalama [-30] derecede, 65 gün boyunca hiç kıpırdamadan bu görevi yerine getirmeye çalışırlar. Bu oldukça zorlu bir dönemdir. Erkek penguen yerinden kıpırdayamadığı için yemek yiyemeyecektir. Anne penguen de uzaklarda, doğacak yavru için besin arayacaktır. Siz [-30] derecede, 65 gün boyunca, hiç yemek yemeden beklediğinizi düşünebiliyor musunuz? Bir insan için bu durumun sonucu ölümdür. Fakat penguenler hiçbir sabırsızlık ve bıkkınlık göstermeden bu fedakarlığı gösterirler, Allah'ın kendilerine ilham ettiği görevi terketmeden sonuna kadar yerine getirirler. Geçen 2 aylık kuluçka döneminin ardından, erkek penguen kilosunun 1/3'ünü yitirir. Bunu 60 kiloluk bir insanın 40 kiloya düşmesi şeklinde düşünebiliriz. Kuluçkadan çıkan yavru penguen, ilk iki ayı anne ve babasının ayaklarının arasında geçirir. Bu korunma yavru için çok önemlidir. Çünkü, yanlışlıkla 2 dakika gibi kısa bir süre için dahi buradan çıkması, donarak ölümüne sebep olacaktır. Anne ve babaya bu korumayı ilham eden Allah'tır. Burada da Allah'ın koruyan, gözeten sıfatlarını görürüz. Dahası, soğuktan korunmak amacıyla, kümeler halinde toplanarak birbirine adeta yapışan 400 bin üyeli penguen topluluğu mükemmel bir dayanışma örneği sergiler. Aldıkları bu önlemle sıcaklığın devamlılığını sağlayarak ısı kaybını yarıya düşüren sevimli penguenler, kümenin dışında kalanları da sırayla aralarına alarak onların da ısınmalarını sağlarlar. Penguenler, aralarındaki düzeni bozabilecek en ufak bir itiraz olmadan, nesiller boyu büyük bir uyum içinde yaşamıştır ve aynı düzen içinde yaşamaya devam etmektedirler. BALIKÇI PAFİNLER Bu hayvanın adını daha önce hiç duymamış olabilirsiniz. Ama şimdi tanıyınca hem çok sevecek hem de çok eğleneceksiniz. Çoğu insan, pafinleri bir penguen çeşidi sanır. Oysa pafinler farklı tür kuşlardır. Aralarındaki en büyük fark ise penguenlerin aksine pafinlerin uçabilmeleridir. Pafinler Kuzey Kutbunda, penguenler ise Güney Kutbunda yaşarlar. En önemli benzerlikleri her iki hayvanın da soğuk ortamlara kolayca uyum sağlayabilmeleridir. Pafinlerin yaşantıları çok ilginçtir. Bir pafin ailesinde, anne ve baba pafin genelde hayatları boyunca ayrılmazlar. Her sene bir yavru pafin yetiştirirler. Çiftleşme dönemine gelindiğinde, bütün yıl boyunca donuk renkte olan gagalarının üstünde parlak çizgiler oluşur. Ancak bu çizgilerin oluşması tesadüfi değildir. Bu çizgiler belli bir amaca hizmet etmektedir ve pafinlere Allah bunları özel olarak vermiştir. Pafinler bu çizgiler sayesinde gagalarını bayrak gibi kullanarak uzak mesafelerden birbirleriyle anlaşırlar. Siz istediğiniz zaman burnunuzun üzerinde bir tek renkli çizgi çıkartabilir misiniz? Diyelim ki, doğuştan böyle bir çizgi var. Kendi kendinize bunu silikleştirebilir veya yok edebilir misiniz? "Hayır" cevabını duyar gibiyiz. Artık, siz de biliyorsunuz, bu sanatı istediği renkte ve büyüklükte yapabilecek tek güç vardır: Rabbimiz olan Allah. Rabbimiz için çeşit çeşit kuşlar var etmek, onların özelliklerini yaşadıkları yere göre ayarlamak nasıl çok kolay ise, bu çizgileri yaratıp, yok etmek de o kadar kolaydır. Pafinleri bu kadar güzel ve sevimli yaratan Allah, onlara başka ilgi çekici özellikler de vermiştir. Şimdi bu özellikleri incelemeye devam edelim: Yavru pafinler, 6 haftalıkken anne ve babalarını terk edip açık denizlerde tek başlarına uçarlar. Sağlıklı bir pafin 25 sene kadar yaşayabilir. Pafinler çok derinlere dalabilirler. İnsanların onlar gibi derinlere dalabilmesi için ne kadar çok çalışmaları gerektiğini biliyor musunuz? Öncelikle oksijen tüpü takmaları gerekir. Ayrıca derinlik arttıkça basınç da artacağından her an ölüm tehlikesiyle karşı karşıyadırlar. Bu yüzden dalma işlemi çok büyük ustalık gerektirir. Pafinler, onca derinlikte nefesini tutma ve su yüzüne tekrar çıkmak için gereken tekniği nasıl ve nereden öğrenmiş olabilir? Rabbimiz bir kez daha yaratma sanatındaki yüceliğini ve benzersizliğini bizlere göstermektedir. İşte size bitmek bilmeyen güzelliklerden bir örnek daha: Ağız yapıları sayesinde birçok küçük balığı aynı anda tutabilen pafinler için bilinen rekor sayı 62 balıktır. Bir defada bu kadar çok balığı ağzında tutabilen annenin tek bir amacı vardır; yavrularını beslemek! Şu halde ağzında bir sürü balık tutan bir pafin görürseniz bilin ki, onun beslediği yavru bir pafini vardýr.   UYKUCU KOALALAR Koala deyince, aklımıza okaliptüs ağacı denilen ağacın gövdesine kollarını ve bacaklarını dolayarak tutunmuş olan gri tüylü, sevimli bir hayvan gelir. Gerçekten de koalaların bu görüntüleri çok sevimlidir. Bu arada koalalara neden uykucu dediğimizi merak etmişsinizdir. Hemen söyleyelim, koalalar günde 18 saat uyurlar! Koalaların elleri ve ayakları, ömürlerinin çok büyük kısmını okaliptüs ağaçlarının üzerinde geçirmelerine imkan tanıyacak şekilde yaratılmıştır. Koala, uzun kıvrık kolları, keskin pençeleri ve ağaca sıkıca tutunan ellerinin yardımıyla geniş ağaç gövdelerine hızla tırmanabilir. Bu hayvanların ön ayaklarındaki ilk iki parmakları diğer üç taneden ayrıktır. Kendi elimizi düşünürsek, iki tane baş parmakları olduğu söylenebilir. Arka ayaklardaki baş parmaklar da diğerlerinden ayrıktır ve diğer dört parmak gibi keskin pençelere sahip değildir. Diğer parmaklardan farklı olan bu baş parmaklar küçük dallara kolayca tutunmayı sağlar. Koalalar pençelerini ağaçların yumuşak ve düzgün gövdelerine çengel gibi saplayarak tutunurlar. Dört ayaklarıyla da, tıpkı bizim bir sopayı kavramamız gibi ağaç dallarını rahatlıkla kavrayabilir ve ağaç dallarına sarılarak tırmanabilirler. İşte koalanın  ağaçların üstünde yaşamasını kolay kılan yapı budur. Koalalar, tembel sanılmalarına karşın ağaçlar üzerinde hızla hareket edebilir hatta bir daldan diğerine olmak üzere bir metre uzağa bile sıçrayabilirler. Dişi koala, iki yılda tek bir yavru doğurur ve onu kanguru gibi kesesinde taşır. Yavru ilk aylarda annesinin kesesinden çıkmaz ve daha sonra 1 yaşına kadar annesinin sırtında yaşar. Tabii annesi de okaliptüs ağacının üzerinden başka yerde değildir. Koalaların bu ağacın üzerinde yaşamalarının nedeni, onun yapraklarını yiyerek beslenmeleridir. Zaten, bu nedenledir ki koalalara yalnızca tek bir kıtada, okaliptüs ağacının bolca bulunduğu, Avustralya kıtasında rastlarız. Avustralya'da Okaliptüs ağacının 600'den fazla türü olmasına karşı, koalalar bunların sadece 35 kadarını kullanırlar. Okaliptüs ağacı bir koala için yalnız barınak değil, aynı zamanda önemli bir besin kaynağıdır. Hatta okaliptüs yapraklarının koalanın yegane gıdası olduğunu söylemek yanlış olmaz. Öte yandan, koalaların birçok farklı türü vardır. Bu türlerin her biri farklı bir okaliptüs yaprağı ile beslenir. Eğer bir koalayı alıp başka bir yere götürürseniz yanınızda onun yediği okaliptüs yaprağını da götürmeniz gerekir. Yapraklarının lezzetinden başka bu hayvanların okaliptüs ağacından çok az inmelerinin bir nedeni de yerde yürürken çok zorlanmalarıdır. Bu okaliptüs ağacı, aslında bildiğimiz nane şekerinin yapıldığı ağaçtır. Yapraklarında farklı kimyasal maddeler vardır. Bu maddeler, koala dışındaki bütün hayvanlar için zehirli ve tehlikelidir. Başkaları için zehirli olan bu yaprakları koala yutmadan önce dişleriyle öğütür. Yapraktaki zararlı madde koalanın vücudunda, karaciğerde arıtılır ve vücuttan dışarı atılır. Diğer canlılar için zehirli olan bu yiyecek, Allah'ın dilemesiyle koalaya zarar vermez. Bu yüzden bir koala her gün yaklaşık olarak 1 kg zehirli yaprağı hiçbir problem yaşamadan yiyebilir. Ayrıca koalalar ihtiyaçları olan suyun büyük bir kısmını da okaliptüs yapraklarını yiyerek alırlar. Yılın belli zamanlarında okaliptüs yapraklarının üçte ikisi su taşır. Bu yüzden bir koala sadece yaprakları yiyerek, aylarca su içmeden yaşayabilir. Okaliptüs ağaçlarının tepeleri oldukça rüzgarlıdır. Bu yüzden koalaların sıcak kalabilmeleri için sırtlarında çok kalın bir kürkleri vardır. Zehirli bir bitki ile bir hayvan arasındaki bu uyum bize koalaların ve okaliptüslerin aynı Yaratıcı tarafından yaratıldıklarını gösterir. Yarattığı herşeyi kusursuz yapan bu Yaratıcı hiç kuşkusuz ki tüm alemlerin Rabbi olan Allah'tır.